گزارش| ثبت برند جهانی زعفران گناباد روی کاغذ متوقف ماند

گروه استان‌ها- درحالی که با ثبت جهانی نظام زراعت به‌نام گناباد بعد از ثبت جهانی قنات قصبه انتظار می‌رفت نگاه‌ها به سوی بهره‌گیری از این دو ظرفیت جهانی معطوف شود اما در عمل دیدیم همه آنچه که ما از ثبت جهانی انتظار داشتیم، فقط بر روی کاغذ ماند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از گناباد، اواخر آذرماه سال 1397 بود  که خبر جهانی شدن زعفران گناباد بر روی خروجی خبرگزاری‌ها و شبکه‌های خبری قرار گرفت؛ خبری که باورش چندان آسان هم نبود،  با وجود رقبای قدرتمندی همچون تربت حیدریه با داشتن بیشترین سطح زیرکشت و بزرگترین بازار گل زعفران کشور و قاین به عنوان برند زعفران ایران، نام گناباد موجب بهت و بعضاً واکنش‌هایی شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نظام زراعت زعفران مبتنی بر آبیاری قنات با محوریت روستای سنو به عنوان سومین میراث مهم کشاورزی ایران و پنجاه و پنجمین میراث مهم کشاورزی جهان تحت عنوان جیاس توسط سازمان خواربار ملل متحد (فائو) ثبت شد.

ثبت جهانی زعفران در همان حد کاغذ باقی مانده است

مهدی ذوالفقاری، مدیر عامل شرکت تعاونی زعفران کاران و گیاهان دارویی گناباد در همین خصوص در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهارداشت: در حالی که با ثبت جهانی نظام زراعت به نام گناباد  بعد از ثبت جهانی قنات قصبه انتظار می‌رفت نگاه‌ها به سوی بهره‌گیری از این دو ظرفیت جهانی معطوف شود اما در عمل دیدیم که همه آنچه که ما از ثبت جهانی انتظار داشتیم فقط بر روی کاغذ متوقف ماند. 

وی ادامه داد: در حالی که مسئولین شهرهای مجاور ما از یکی دو ماه قبل تمام هم و غم خود را بر روی مشکلات زعفران‌کاران و قیمت پایین خرید زعفران معطوف کرده و با برگزاری جلسات متعدد در سطح استانی و ملی  تلاش کردند باری از مشکلات این قشر را بردارند اما ما در گناباد شاهد مظلومیت و تنهایی زعفران‌کاران شهرستان بودیم. این در حالی است که زعفران‌کاری گناباد به شیوه معیشتی بوده و تمام امید مردم کشاورز و خصوصاً منطقه براکوه به فصل برداشت زعفران است.

مصائب زعفران‌کاران| "خشکسالی" برداشت زعفران در خراسان رضوی را ‌کاهش دادزعفران‌کاران در پیچ‌ و خم بازار پر التهاب؛ حمایت کاغذی از طلای سرخ "دلالان" را وارد بازار می‌کندفصل برداشت زعفران و بازار بی‌ثبات طلای سرخ در خراسان‌رضوی/ زغفران‌کارانی که متولی ندارند

ذوالفقاری خاطرنشان کرد: ثبت جهانی زعفران گناباد نشان دهنده ظرفیت غنی این شهرستان در تولید این محصول کشاورزی و اقدام بسیار ارزشمند برای معرفی قابلیت‌های کشاورزی کشور در سطح جهان به شمار می‌رود. نماد زعفران گناباد که جهانی شده است باید بر روی صنایع دستی این شهرستان مانند سفال نقش ببندد تا هر چه بهتر در سطوح ملی و بین المللی معرفی شود ولی تاکنون در این حوزه‌ها اقداماتی صورت نگرفته و نظام زراعت زعفران مبتنی بر قنات در حد همان کاغذ مانده است.

وی ادامه داد: ثبت جهانی زراعت زعفران مبتنی بر قنات در گناباد ثمره نگهداشت خدمات و فعالیت‌های کشاورزی نیاکان این منطقه و نشان دهنده قابلیت‌های مناطق روستایی مانند روستای سنوی این شهرستان است.

حمید بنایی، نماینده سابق مردم گناباد و بجستان در مجلس هم گفت: ثبت جهانی زعفران گناباد به تنهایی کفایت نمی‌کند بلکه باید از این فرصت برای برندسازی و توسعه زنجیره‌ای آن در داخل و خارج کشور بهره گرفت.   

بنایی استقرار دبیرخانه دائمی ثبت جهانی نظام زراعت زعفران مبتنی بر قنات در روستای سنو را از مطالبات مردم این شهرستان دانست.

گروه‌های مردمی بعد از ثبت جهانی باید تلاش بیشتری کنند

علی کیانی‌راد، رئیس مؤسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی در گفت‌وگو با تسنیم اظهارداشت: نظام میراث کشاورزی جهانی (جیاس) توسط فائو در سال 2002 پیشنهاد شد.

وی ادامه داد: هدف از نظام جیاس این است که نظام‌های سنتی در دنیا شناسایی و معرفی شود و در راستای حفظ آن تلاش کنند، آثار ثبت شده در جیاس باید دارای این شاخصه‌ها باشد، منحصر به فرد و دارای سابقه تاریخی ، نقشی در امنیت غذایی جامعه داشته باشد، یک دانش بومی پشت آن باشد، تنوع زیستی داشته باشد، روابط اجتماعی و فرهنگی حول آن شگل گرفته و در انتها جذابیت گردشگری داشته باشد.

 رئیس مؤسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی بیان داشت: از سال 2010 که نظام کشاورزی راه افتاد تاکنون 62 نظام در 21 کشور شناسایی شده که بیشترین آن مربوط به چین است و در سال 2014 دبیرخانه جیاس در مؤسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی راه اندازی شد که اولین نظام ثبت شده در ایران کشاورزی بر قنات در کاشان بود و پس از آن دو نظام تولید انگور در ملایر و زراعت سنتی زعفران مبتنی بر قنات  ثبت شده است.

کیانی راد افزود: برای هر کدام از این نظام‌ها برنامه عمل در پروپزال مشخص شده که باید برای اعتلای این نظام چه اقداماتی صورت گیرد. برای یک نظام 5 درصد مسیر ثبت آن است و 95 درصد کارهای عملیاتی است که باید انجام شود، این اقدامات باید توسط جامعه محلی صورت گیرد که به عنوان مثال در ملایر در حال حاضر کمیته‌های ملی، استانی و محلی تشکیل شده و اقدامات ارزنده ای انجام داده اند.

آماده راه اندازی دبیرخانه در گناباد هستیم

نعمت غفوری، مدیر جهاد کشاورزی گناباد نیز اظهارداشت:  این نظام و نوع زراعت زعفران یک فرهنگ و سنت قدیمی‌است که هنوز در روستاهای گناباد خصوصا اراضی کوهپایه شهرستان جریان دارد و استفاده از ابزار سنتی و روش‌های کاشت، داشت و برداشت غیر مکانیزه بوده و بیشتر بصورت یدی شرایط ثبت جهانی این نوع فرهنگ و سنت‌های مرتبط را حائز شرایط ثبت جهانی کرد. 

وی ادامه داد: بنابراین هر اقدامی که این سنت‌ها را بخواهد به سمت مکانیزه شدن و تغییر اشکال و سنت‌های قدیمی بدل کند شرایط ثبت جهانی را از بین می‌برد. حفظ آیین‌ها و سنت‌ها در حوزه فعالیت‌های میراث فرهنگی و مشارکت خود مردم و NGO2هاست.

مدیر جهاد کشاورزی گناباد در خصوص راه اندازی دبیرخانه جیاس در روستای سنو نیز عنوان کرد: جهاد کشاورزی ساختمانی را جهت این دبیرخانه آماده کرده و باید یک انجمن یا شخصی آن را از جهاد کشاورزی تحویل بگیرد و کار را شروع کند.

انتهای پیام/281/ ز

منبع: تسنیم

کلیدواژه: زراعت زعفران مبتنی زعفران مبتنی بر قنات زعفران گناباد جهاد کشاورزی جهانی زعفران زعفران کاران ثبت جهانی نظام زراعت بر قنات ثبت شد بر روی سنت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۵۷۱۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مارکسیسم چه نگاهی به سیاست بین‌الملل دارد؟

   عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - ایدئولوژی‌های گوناگون غالبا دربارۀ سیاست بین‌الملل بی‌نظر نیستند. مارکسیسم هم چشم‌اندازی به سیاست بین‌الملل دارد که البته با چشم‌اندازهای سنتی و متعارف به کلی مغایر است. چیزی که رویکرد مارکسیستی به سیاست بین‌الملل را متمایز می‌سازد، تاکید آن بر قدرت اقتصادی و نقشی است که "سرمایۀ بین‌المللی" دارد.

   مارکس در وهلۀ نخست به تحلیل ساختارهای سرمایۀ ملی، بویژه رابطۀ آشتی‌ناپذیر بین بورژوازی و پرولتاریا توجه داشت، اما در نوشته‌های او به طور ضمنی چشم‌اندازی بین‌المللی نیز وجود دارد. به نظر مارکس وفاداری‌های طبقاتی با تقسمیات ملی برخورد دارد. او بر اساس چنین عقیده‌ای در پایان کتاب "مانیفست کمونیست" نوشت: کارگران جهان، متحد شوید!

   در آثار مارکس این ایده به طور ضمنی مطرح شده است که سرمایه‌داری نظامی بین‌المللی است ولی تا قبل از انتشار کتاب مشهور لنین، به نام "امپریالیسم: بالاترین مرحلۀ سرمایه‌داری"، این ایدۀ مارکسیستی با قوت و صراحت یا به شکل کامل مطرح نشده بود.

   لنین معتقد بود توسعۀ امپریالیستی خواست سرمایه‌داری داخلی برای حفظ سطح بالای "سود" از راه صادر کردن سرمایۀ اضافی را نشان می‌دهد، و این به نوبۀ خود، قدرت‌های بزرگ سرمایه‌داری را به برخورد با یکدیگر کشاند و جنگ برآمده از آن (جنگ جهانی اول)، اساسا جنگی امپریالیستی است که برای کنترل و تصاحب مستعمرات در آفریقا، آسیا و جاهای دیگر درگرفته است.

اما مارکسیست‌های جدید یا نئومارکسیست‌ها، به محدودیت‌های الگوی مارکسیسم-لنینیسم کلاسیک اذعان می‌کنند؛ از جمله به این که امپریالیسم حاکم بر اوایل سدۀ بیستم ثابت نکرد که "بالاترین" (یعنی آخرین) مرحلۀ سرمایه‌داری است؛ و آشکار شد این فرضیه که سیاست دولت صرفا بازتاب منافع سرمایه‌داران است، فرضیه‌ای کوته‌بینانه است.

در واقع تا آنجا که نئومارکسیست‌ها "خودمختاری نسبی" دولت را می‌پذیرند، به این باور پلورالیستی نزدیک شده‌اند که مجموعه‌های گوناگونی (درون‌ملی، ملی و بین‌المللی) بر صحنۀ جهانی تاثیر می‌گذارند.

اما ویژگی متمایز چشم‌انداز نئومارکسیستی این است که به رشد و توسعۀ "نظام سرمایه‌داری جهانی" توجه دارد؛ برخلاف مارکسیسم کلاسیک که بر "رقابت بین سرمایه‌داری‌های ملی جداگانه" تاکید داشت.

در تحلیل نئومارکسیسم، ویژگی اصلی نظام سرمایه‌داری عبارت است از سازماندهی منافع طبقاتی بر پایه‌ای بین‌المللی در نتیجۀ پیدایش شرکت‌های چندملیتی.

در این دیدگاه، این شرکت‌ها نه تنها دولت‌های دارای حاکمیت را از جایگاه بازیگران مسلط صحنۀ جهانی محروم کرده‌اند، بلکه خودشان نیز مانند دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی، در چارچوب الزامات ساختاری‌ای عمل می‌کنند که متضمن منافع درازمدت سرمایه‌داری جهانی است.   

به عقیدۀ نئومارکسیست‌ها، ساختار جهانی تولید و مبادله بسیار منظم است؛ به این معنا که جهان را به ناحیه‌های "مرکز" و "پیرامون" تقسیم کرده است.

ناحیه‌های مرکز، مانند شمالِ پیشرفته، از نوآوری‌های فناورانۀ سطوح بالا و پایدار سرمایه‌گذاری سود می‌برند، در حالی که ناحیه‌های پیرامون، مانند جنوب کمتر توسعه‌یافته، نیروی کار ارزان تدارک می‌بینند و اغلب وابسته به فروش محصولات‌اند.

این‌گونه نابرابری‌های جهانی، ساختارهایی را در خود منعکس می‌کنند که در سطح منطقه‌ای و درون اقتصاد ملی ایجاد شده‌اند. در حالی که ناحیه‌های منطقۀ مرکزی در در اقتصاد جهانی ادغام شده‌اند، منطقه‌های پیرامونی در واقع در حاشیه باقی مانده‌اند و اغلب به محل رشد ناسیونالیسم قومی تبدیل می‌شوند. از این رو، جهانی شدن اقتصادی با گسستگی ملی همراه است.

این نگاه مارکسیست‌های جدید به سیاست بین‌الملل در واقع از دهۀ 1960 به این سو پدید آمد. مطابق این نگاه، مناطق پیرامونی همواره باید وابسته باقی بمانند. یعنی کشورهای جهان سوم هیچ گاه نمی‌توانند به جمع کشورهای جهان اول بپیوندند.

آندره گوندر فرانک جزو کسانی بود که چنین نگرشی را ترویج می‌کرد. اما پس از ظهور موج سوم دموکراسی در جهان، از اواسط دهۀ 1970 تا اوایل دهۀ 1990 میلادی، معلوم شد که برخی از کشورهای جهان سوم می‌توانند از این جهان به جهان اول بگریزند. یعنی از کشوری "در حال توسعه" به کشوری "توسعه‌یافته" تبدیل شوند.

بنابراین نئومارکسیسم را نیز باید دست کم واجد دو موج جهانی دانست. موج اول مبتنی بر آرای کسانی چو گوندر فرانک است که نور امیدی در انتهای تونل تکاپوی مناطق و جوامع پیرامونی نمی‌بینند، موج دوم نیز متعلق به نئومارکسیست‌های پس از ظهور نئولیبرالیسم و جوامع توسعه‌یافته در مناطق پیرامونی است.

نمونۀ اعلای چنین جوامعی، کرۀ جنوبی است که از 1987 به این سو، حقیقتا توانست در اقتصاد جهانی ادغام شود و از کشوری "در حاشیه" به کشوری دموکراتیک و پیشرفته بدل شود که اقتصادش هم عمیقا مبتنی بر نظام سرمایه‌داری است.

در مجموع به نظر می‌رسد که نئومارکسیسم هنوز گرفتار میراث اصلی مارکسیسم، یعنی بدبینی به جهان سرمایه‌داری است؛ به این معنا بهروزی عمومی بشر در جهانی مبتنی بر نظام سرمایه‌داری را اساسا ناممکن می‌داند.

انتقادهای بی‌پایان نئومارکسیست‌ها از سرمایه‌داری جهانی یا آنچه که نئولیبرالیسم می‌خوانندش، دقیقا ریشه در چنین نگرشی دارد. اما تحولات اخیر جهانی بویژه در منطقه خاورمیانه، یعنی رشد اقتصادی و پیشرفت قابل توجه کشورهایی نظیر عربستان و امارات و قطر نیز در آستانۀ تبدیل شدن به چالشی جدید برای نگاه نئومارکسیسم و کلا نگرش مارکسیستی به سیاست بین‌الملل است.

مطابق این نگرش کلان، بهروزی و پیشرفت برای کشورهای به اصطلاح عقب‌مانده، در ذیل نظام بین‌المللی سرمایه‌داری ناممکن است؛ اما واقعیات مشهود اخیر، نه فقط در شرق آسیا بلکه در برخی کشورهای عربی خاورمیانه، نافی این مدعا به نظر می‌رسند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: سرمایه‌داری جمعی چیست؟ دولت سرمایه‌داری چیست؟